Θωρακίζω τον οργανισμό μου ενάντια στις ιώσεις!

Συμβουλές και μικρά μυστικά

Για να ενισχυθεί η άμυνα του οργανισμού των παιδιών, αλλά και για να θωρακιστεί ενάντια στα κρυολογήματα και τις ιώσεις, υπάρχουν κάποια μικρά μυστικά.

1. Το πρώτο μυστικό είναι η σωστή διατροφή, αφού τονώνει τον οργανισμό μας. Η βιταμίνη C είναι ο καλύτερος σύμμαχος κατά των ιώσεων. Βρίσκεται σε μεγάλη περιεκτικότητα στις κόκκινες πιπεριές, το μπρόκολο, τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, το θυμάρι, τον μαϊντανό, το ακτινίδιο, το κουνουπίδι, τις φράουλες και στο χυμό της ντομάτας.

Επιπλέον, η βιταμίνη Ε συμβάλλει στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι ξηροί καρποί (αμύγδαλα, φιστίκια, φουντούκια, καρύδια),το αβοκάντο, οι ηλιόσποροι, το σπανάκι, το μπρόκολο, τα δημητριακά, οι χυμοί φρούτων και το ελαιόλαδο είναι τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Ε.

2. Εκτός από τη διατροφή, είναι απαραίτητο ν’ ακολουθούνται κάποιοι βασικοί κανόνες υγιεινής, όπως το πλύσιμο των χεριών πριν την κατανάλωση φαγητού, μετά την τουαλέτα, το παιχνίδι, το πάρκο, τον παιδότοπο και το σχολείο. Εναλλακτικά, είναι σημαντική η χρήση αντισηπτικών gel.

3. Ακόμη, ενδείκνυται ο συχνός καθαρισμός των τηλεχειριστηρίων, των πόμολων, του πληκτρολογίου του υπολογιστή, αλλά και γενικότερα όλων των επιφανειών που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση. Πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν ότι το 80% των ασθενειών μεταδίδονται με το άγγιγμα.

4. Επιπροσθέτως, αφού πρώτα συμβουλευτούμε τον οικογενειακό μας γιατρό, είναι σημαντικό να εμβολιαζόμαστε για να ενδυναμώσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

5. Τέλος, είναι αναγκαίο να αερίζουμε συχνά τους χώρους που καθόμαστε, που βρίσκονται ή συχνάζουν πολλά άτομα, ανοίγοντας τα παράθυρα ή τις πόρτες, για να ανανεώνεται ο αέρας που αναπνέουμε και ν’ απομακρύνονται οι παθογόνοι μικροοργανισμοί.

6. Σε περίπτωση δε, που είμαστε άρρωστοι συνίσταται να φτερνιζόμαστε και να βήχουμε μέσα σε χαρτομάντιλο, για να μην διασπείρονται τα μικρόβια στο χώρο. 

7. Τέλος, δεν πρέπει να παίρνουμε αλόγιστα φάρμακα, χωρίς πρώτα να συμβουλευτούμε τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό μας, επειδή ο οργανισμός μας, θα συνηθίσει τις χημικές ουσίες και τελικά θα αναγκαστούμε να πάρουμε μεγαλύτερη δόση ή πιο ισχυρά φάρμακα, για να καταπολεμήσουμε την ασθένεια. 

Αναστάσιμη Προσευχή

Αναστάσιμη Προσευχή:

Λέγεται από την ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου και για 40 ημέρες, μέχρι την Ανάληψή Του.

1. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος.

2. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, 

προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, 

Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον. 

Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν 

καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν 

ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· 

σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, 

ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, 

τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. 

Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, 

προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν· 

ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ 

χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. 

Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, 

ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· 

Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς, 

θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

3. Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου 

καθὼς προεῖπεν, 

ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν 

καὶ μέγα ἔλεος.

Μετάφραση

1. Ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε αφού κατέβηκε και δίδαξε στους νεκρούς,

καταπατώντας με τον θάνατό του το φυσικό και πνευματικό θάνατο

και σε όσους βρίσκονταν σε τάφους, είτε φυσικούς είτε πνευματικούς,

χάρισε έτσι την αληθινή ζωή.

2.Αφού είδαμε την Ανάσταση του Χριστού,

ας προσκυνήσουμε τον Άγιο και Κύριο,

τον Θεάνθρωπο Ιησού που είναι ο μόνος αναμάρτητος.

Την Σταυρική Σου θυσία Χριστέ προσκυνούμε

και την Αγία σου Ανάσταση

υμνούμε και δοξάζουμε

διότι Εσύ είσαι ο Θεός μας,

και Θεό άλλον εκτός από Εσένα δεν αναγνωρίζουμε κανένα,

και μόνο το όνομά Σου σημαίνει Θεός για εμάς.

Ελάτε όλοι οι πιστοί,

ας προσκυνήσουμε την Αγία Ανάσταση του Χριστού.

αφού η Ανάστασή Του που έγινε μετά τη Σταυρική Του Θυσία,

έφερε μεγάλη χαρά που απλώθηκε σε όλον τον κόσμο.

Παντοτινά θα ευλογούμε το όνομα του Κυρίου,

και παντοτινά θα υμνούμε την Ανάστασή Του.

Διότι, επειδή υπέμεινε Πάθη και Σταυρό από εμάς για εμάς,

Κατανίκησε κι έδιωξε το θάνατο.

3.Με την Ανάστασή Του από τον τάφο ο Ιησούς Χριστός

όπως είχε πει πριν τα Άγια πάθη Του,

μας χάρισε την αληθινή αιώνια ζωή

και το μέγα έλεος του Θεού στις ταπεινές μας υπάρξεις.

Χριστός Ανέστη!

Κυριακή του Πάσχα

«Η εορτή των εορτών» για τη Χριστιανοσύνη είναι η Ανάσταση του Κυρίου.

Η ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα, καθορίστηκε από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Βιθυνίας στη Νίκαια, το 325 μ. Χ. Αποφασίστηκε να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το Πάσχα των Ιουδαίων. (Το Πάσχα των Ιουδαίων είναι μια γιορτή εις ανάμνηση της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο, της θαυματουργού διαβάσεως από την Ερυθρά θάλασσα με τη βοήθεια του Μωυσή και της σωτηρίας από τη δουλεία του Φαραώ. Πάσχα στα εβραϊκά σημαίνει: πέρασμα, διάβαση).

           Την ημέρα της Κυριακής του Πάσχα τρώμε αρνί, γιατί συμβολίζει τον Χριστό που θυσιάστηκε ως αρνί, αμνός, για τη σωτηρία όλης της ανθρωπότητας. 

Το απόγευμα στην εκκλησία γίνεται ο Εσπερινός της Αγάπης ή Δεύτερη Ανάσταση (σε πολλούς ναούς τελείται το πρωί). Ονομάζεται έτσι, επειδή οι Χριστιανοί αντάλλασσαν μεταξύ τους το Φιλί της Αγάπης, έναν αδελφικό ασπασμό. Διαβάζεται μια περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (κ’ 19-25), που αναφέρεται στην εμφάνιση του Θεανθρώπου μετά την Ανάστασή του στους μαθητές Του. Ο Θωμάς, ο οποίος δεν ήταν παρόν, δεν πείστηκε για το γεγονός αυτό και ζήτησε αποδείξεις. 

Έθιμα:

Οι θόρυβοι:

Οι θόρυβοι που ακούγονται κατά τη διάρκεια του εορτασμού  (από βεγγαλικά, κροτίδες ή μπαλωθιές) αλλά και το φως, είναι δυο βασικά στοιχεία της Ανάστασης σύμφωνα με τους λαογράφους.  Οι θόρυβοι, σύμφωνα με τις δοξασίες αρκετών λαών, σχετίζονται με την απομάκρυνση των κακών και βλαβερών πνευμάτων (δαιμονικών), τα οποία εκφοβίζονται και διώχνονται από τους δυνατούς ήχους, ενώ στο φως αποδίδεται η δύναμη που αποτρέπει όλα τα κακά. 

Το τσούγκρισμα των αβγών:

                Το τσούγκρισμα των αβγών συμβολίζει τη γέννηση. Όπως σπάει το τσόφλι και βγαίνει από μέσα του μια νέα ύπαρξη, έτσι για εμάς τους Χριστιανούς συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού.

 Γιατί λέμε «Χριστός Ανέστη»;

Η έκφραση «Χριστός Ανέστη» αποτελεί έναν χαιρετισμό των Ορθόδοξων Χριστιανών, που λέγεται για 40 ημέρες μετά την Ανάσταση του Ιησού. Προέρχεται από την ευαγγελική ρήση του αναστάσιμου τροπαρίου:

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι
ζωὴν χαρισάμενος.

Σε απάντηση αυτού του χαιρετισμού λέμε: «Αληθώς Ανέστη».

Ο «Ιησούς Ανέστη», φώναζε ο λαός και απαντούσαν οι υπόλοιποι άνθρωποι «Αληθινά αναστήθηκε, Τον είδαμε κι εμείς». Έτσι, το μήνυμα της Αναστάσεως διαδόθηκε παντού. Όσα μας δίδαξε ο Χριστός είναι αλήθεια. Είναι η οδός της σωτηρίας. Είναι η ζωή. Νίκησε τον θάνατο και υποσχέθηκε σε όλους μας ότι θα μας αναστήσει την έσχατη ημέρα. Ο Ιησούς βγήκε αληθινός. Η ελπίδα αναπτερώθηκε. Ο θάνατος μετατράπηκε σε ύπνο που περιμένει την Ανάσταση, απαρχή της οποίας είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος. Έτσι, τα νεκροταφεία ονομάζονται κοιμητήρια, που φιλοξενούν κεκοιμημένους και όχι νεκρούς. 

Μεγάλο Σάββατο

Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Το Σάββατο, οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι, παρακάλεσαν τον Πόντιο Πιλάτο να ασφαλίσει τον Τάφο του Ιησού για τρεις ημέρες, επειδή φοβούνταν ότι οι μαθητές του Κυρίου θα έκλεβαν το σώμα Του για να υποστηρίξουν μετά ότι αναστήθηκε. Έτσι, ο τάφος άρχισε να φυλάσσεται από στρατιώτες. 

Φαρισαίοι: ήταν μια ομάδα ειδικών, που εκπροσωπούσαν τον νόμο. Τηρούσαν αυστηρά τις παραδόσεις. Οι αντιλήψεις και τα ήθη τους, βασίζονταν στα διδάγματα της Παλαιάς Διαθήκης. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτερους από τους υπόλοιπους και ασκούσαν μεγάλη επιρροή στην κοινωνία του Ισραήλ.

Γραμματείς: άνθρωποι που μελετούσαν τον Μωσαϊκό νόμο και τις γραφές. Έδιναν προσοχή στις λεπτομέρειες της θρησκείας, ήταν προσκολλημένοι στο δόγμα και δεν δέχονταν καμία μεταρρύθμιση. Ερμήνευσαν τους νόμους κατ’ αποκλειστικότητα.

Πόντιος Πιλάτος: ήταν Ρωμαίος επίτροπος (έπαρχος) της Ιουδαίας. 

Η πρώτη Ανάσταση:

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου γιορτάζουμε «την θεόσωμον ταφήν» και «την εις άδου κάθοδον», δηλαδή την Ταφή του Κυρίου και την κάθοδο στον άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Από το προηγούμενο βράδυ ο ναός έχει στολιστεί με κόκκινα, αναστάσιμα. Στα Ιεροσόλυμα, η τελετή της Αφής του Αγίου Φωτός και της Ανάστασης του Θεανθρώπου, γίνονται το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου. 

Τα Μεσάνυχτα του Σαββάτου:

Η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως γίνεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Στις 12 τα μεσάνυχτα σβήνουν τα φώτα της εκκλησίας και ο ιερέας προβάλλει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας σε κάθε χέρι, μια δεσμίδα από 30 κεριά που φωτίζουν από το Άγιο Φως. Έπειτα, ψάλλει το «Δεύτε Λάβετε Φως..». Στη συνέχεια, γίνεται ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως και ψάλλεται: «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωής χαρισάμενος».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ορίσει ως ώρα Αναστάσεως, ακριβώς τη στιγμή που ξεκινά η τρίτη ημέρα από τότε που κοιμήθηκε ο Θεάνθρωπος. 

Άγιος Φως:

Η φλόγα του Αγίου Φωτός ανάβει με θαυματουργό τρόπο εντός του Πανάγιου Τάφου, στον Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα και μόνο με την παρουσία του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Ιεροσολύμων.  Η τελετή λαμβάνει χώρα κάθε Μεγάλο Σάββατο μεσημέρι, στη λειτουργία της Αναστάσεως. Την παρακολουθούν χιλιάδες Χριστιανοί αλλά και αλλόθρησκοι απ’ όλο τον κόσμο. 

Μεγάλη Παρασκευή

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι ημέρα απόλυτου πένθους, νηστείας και αργίας  για όλους τους Χριστιανούς.

Σήμερα κορυφώνεται το Θείο Δράμα, με την Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Ακολούθως, τοποθετείται στο Ιερό Κουβούκλιο ένα ύφασμα, πάνω στο οποίο έχει κεντηθεί ή ζωγραφιστεί ο Ιησούς, ο οποίος έχει κοιμηθεί. Το ύφασμα αυτό ονομάζεται Επιτάφιος.

Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου. Η υμνολογία είναι σχετική με την Ταφή του Κυρίου από τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο και με την κάθοδο της ψυχής Του στον Άδη.  Η ακολουθία ψάλλεται σε τρεις στάσεις (τρία μέρη), τα λεγόμενα Εγκώμια, τα οποία είναι μικρά τροπάρια, τον δημιουργό των οποίων, δεν γνωρίζουμε. 

Έπειτα, γίνεται η περιφορά του Επιταφίου εκτός του ναού και στα όρια της ενορίας. 

Μεγάλη Πέμπτη

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι η ημέρα του Μυστικού Δείπνου. O Χριστός θέλησε να δειπνήσει για τελευταία φορά με τους μαθητές του, πριν θυσιαστεί για τη σωτηρία των ανθρώπων, όπως μας πληροφορούν τα ευαγγέλια.

 Ο Ιερός Νιπτήρας

 Ο Ιησούς και οι μαθητές του, συγκεντρώθηκαν σ’ ένα σπίτι στην Ιερουσαλήμ και συγκεκριμένα στο πατάρι του, όπου έφαγαν.  Πριν ξεκινήσει  το Δείπνο, ο Χριστός πήρε μια λεκάνη με νερό κι έπλυνε τα πόδια όλων των μαθητών του. Αυτή ήταν μια πράξη, που έκαναν οι δούλοι εκείνη την εποχή. Η πράξη αυτή όμως, διδάσκει την ταπεινότητα που πρέπει να έχουμε ως άνθρωποι.  Το γεγονός αυτό ονομάζεται «Ο Ιερός Νιπτήρας». Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, γίνεται αναπαράσταση αυτής της ενέργειας του Χριστού.

Στη συνέχεια, ο Θεάνθρωπος κάθισε και άρχισε να νουθετεί τους μαθητές του, ν’ αγαπούν ο ένας τον άλλον. Μετά, τους μίλησε για την προδοσία που θ’ ακολουθούσε. 

Το Μυστικό Δείπνο

Έπειτα, ο Ιησούς κατά τη διάρκεια του Δείπνου, παρέδωσε στους μαθητές του το Μυστήριο της Θείας Μετάληψης. Πρόσφερε άρτο λέγοντας: «Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου» και κρασί «πιείτε εξ αυτού πάντες τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Τελείωσε με την εντολή: «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν».  Ο Ιούδας, που ήταν μαθητής του Ιησού, μόλις έφαγε τον άρτο αποχώρησε, αφού είχε συμφωνήσει με τους αρχιερείς να παραδώσει τον δάσκαλο του σ’ αυτούς.  

Αργότερα, ο Χριστός με τους μαθητές του, πήγαν στο Όρος των Ελαιών. Εκεί, προσευχήθηκε στον Πατέρα Του. Μόλις ολοκλήρωσε την προσευχή Του, Τον πλησίασε ο Ιούδας, τον οποίο ακολουθούσαν ένοπλοι στρατιώτες, Τον χαιρέτησε  και Του έδωσε ένα φιλί. Έτσι, αναγνώρισαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες ποιος ήταν, Τον συνέλαβαν και Τον πήγαν δέσμιο στους Αρχιερείς, Άννα και Καϊάφα. Οι μαθητές διασκορπίστηκαν και Τον ακολούθησε μόνο το Πέτρος, αλλά αρνήθηκε τρεις φορές ότι υπήρξε μαθητής Του.

Ακολούθως, ο Ιησούς εξετάστηκε για τους μαθητές και τη διδασκαλία Του και κρίθηκε ένοχος θανάτου, επειδή κατ’ αυτούς βλαστήμησε, θεωρώντας τον Εαυτό Του ως τον μοναδικό Θεό. Από ‘κει κι έπειτα, τον χτύπησαν, τον έφτυσαν στο πρόσωπο και τον κορόιδευαν όλο το βράδυ, μέχρι το πρωί. 

Γιατί ονομάζεται «Μυστικό» το Δείπνο;

Το Δείπνο ονομάστηκε «Μυστικό» επειδή περιελάμβανε το Μυστήριο της Θείας Μετάληψης κι όχι επειδή έγινε στα κρυφά. 

Στην εκκλησία:

Στον Εσπερινό της ημέρας έχουμε τη Σταύρωση του Θεανθρώπου. Διαβάζονται από τον ιερέα τα 12 Ευαγγέλια, τα οποία περιγράφουν τα Άγια Πάθη.  Μετά το 5^ο Ευαγγέλιο, βγαίνει ο Εσταυρωμένος. Στις εκκλησίες το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, αλλά και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, οι πιστοί «μοιρολογούν», ψάλλοντας ύμνους. Σε πολλές περιοχές, ετοιμάζουν τον στολισμό του Επιταφίου για την επόμενη ημέρα.

Από τη Μεγάλη Πέμπτη, αρχίζουν κυρίως τα Πασχαλινά έθιμα

     Στα σπίτια των Χριστιανών βάφονται κόκκινα αυγά, φτιάχνονται κουλουράκια και τσουρέκια.

Γιατί βάφονται κόκκινα τα αυγά;

Τα αυγά βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του χυμένου αίματος του Θεανθρώπου. Υπάρχει και μια παραδοσιακή αφήγηση από την Καστοριά, που ερμηνεύει αυτό το έθιμο. Σύμφωνα με την παράδοση: όταν μια γυναίκα πληροφορήθηκε την Ανάσταση του Χριστού, δεν πίστεψε στο γεγονός και είπε: «Αν αυτά τ’ αυγά που κρατώ γίνουν κόκκινα, τότε αναστήθηκε ο Χριστός», ευθύς αμέσως τ’ αυγά πήραν κόκκινο χρώμα και η γυναίκα πίστεψε στο θαύμα και το μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου. 

Μεγάλη Τετάρτη

         

    Την Μεγάλη Τετάρτη το πρωί γίνεται Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και το απόγευμα ή το βράδυ τελείται ρο Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου. Ο ιερέας διαβάζει επτά Ευαγγέλια και επτά ευχές για να ευλογήσει το λάδι, με το οποίο σταυρώνει τους πιστούς στο μέτωπο, τα μάγουλα, το πρόσωπο και τα χέρια.

Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία:

           Η εκκλησία μας καθόρισε όλες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές της Σαρακοστής, να τελείται μια Λειτουργία, η οποία ονομάζεται «η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων». Κατά τη Λειτουργία αυτή, δεν γίνεται μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Τα Τίμια Δώρα (ο άρτος και ο οίνος) είναι έτοιμα, έχουν προαγιαστεί (γι’ αυτό κα λέγεται Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων) κατά την προηγούμενη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, είναι πλέον Σώμα και Αίμα Χριστού κι απλώς προσφέρονται προς μετάληψη στους πιστούς.   

Μεγάλη Τρίτη

Την Μεγάλη Τρίτη γινόμαστε κοινωνοί δύο παραβολών του Ιησού Χριστού: της παραβολής των δέκα παρθένων και της παραβολής των ταλάντων.  

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές, για να τους προετοιμάσει για το εκούσιο Πάθος αλλά και για καυτηριάσει κάποιες λανθασμένες συμπεριφορές. Σε αυτές τις  παραβολές ανήκουν  και οι ακόλουθες: 

Η παραβολή των δέκα παρθένων:

Δέκα παρθένες βγήκαν κάποιο βράδυ για να υποδεχτούν τον Ιησού. Όλες κράταγαν από ένα λυχνάρι, αλλά μόνο οι πέντε από αυτές  φρόντισαν να έχουν μαζί τους επιπλέον λάδι, σε περίπτωση που τους χρειαστεί. Ο Χριστός όμως άργησε κι εκείνες αποκοιμήθηκαν. Αργά, μέσα στη νύχτα ακούστηκε μια δυνατή φωνή: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Τότε αυτές ξύπνησαν κι έτρεξαν να τον προϋπαντήσουν. Τα λυχνάρια όμως των πέντε κοριτσιών ήταν σβηστά, γιατί είχε τελειώσει το λάδι. Οι πέντε γνωστικές όμως, αυτές που προέβλεψαν ότι μπορεί να τους σωθεί και πήραν μαζί τους επιπλέον, πήγαν να Τον συναντήσουν. Οι Μωρές, οι άμυαλες δηλαδή, έχασαν την ευκαιρία τους, αφού είχαν τα λυχνάρια τους σβηστά. «Έτσι είναι και η Βασιλεία των Ουρανών»,  είπε ο Ιησούς, «όποιος φροντίσει από πριν για την ψυχή του, θα εισέλθει στο Βασίλειο του Νυμφίου». 

Η παραβολή των ταλάντων:

                Κάποτε ένας άρχοντας θα πήγαινε σ’ ένα μακρινό ταξίδι. Κάλεσε λοιπόν τους τρεις υπηρέτες του και τους χάρισε μερικά τάλαντα, χρήματα δηλαδή. Στον πρώτο υπηρέτη έδωσε πέντε τάλαντα, στον δεύτερο δυο, ενώ στον τρίτο ένα τάλαντο. Όταν επέστρεψε από το ταξίδι του, κάλεσε ξανά τους τρεις αυτούς υπηρέτες, για να τον ενημερώσουν σχετικά με τη διαχείριση των χρημάτων. Ο πρώτος λοιπόν, είχε καταφέρει να διπλασιάσει το αρχικό ποσό, μέσα από αρκετή και σκληρή δουλειά, επιστρέφοντας κατ’ αυτό τον τρόπο στον αφέντη του, δέκα τάλαντα. Το ίδιο έπραξε και ο δεύτερος, επιστρέφοντας τέσσερα τάλαντα στον κύριο του. Ο τελευταίος όμως, επέστρεψε το τάλαντο στον άρχοντα, αφού δεν εργάστηκε καθόλου κατά τη διάρκεια της απουσίας του, κατηγορώντας τον ταυτόχρονα ότι τον αδίκησε, δίνοντας του τα λιγότερα χρήματα. Ο άρχοντας πήρε το ένα αυτό τάλαντο και το χάρισε στον πρώτο μαζί με τ’ άλλα δέκα. Ο Ιησούς μας διδάσκει με αυτή την παραβολή, ότι πρέπει να καλλιεργούμε τα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός, όχι μόνο για το δικό μας όφελος αλλά και για το καλό του συνόλου.

Στον εσπερινό της σημερινή ημέρας, ψάλλεται ένα από τα ωραιότερα τροπάρια της εκκλησιαστικής υμνογραφίας, «Το Τροπάριο της Κασσιανής». Υμνογράφος  του τροπαρίου αυτού είναι μια μοναχή της βυζαντινής εποχής, η Κασσιανή, η οποία ήταν προικισμένη με το χάρισμα να γράφει ωραίους στίχους. 

Μεγάλη Δευτέρα

Η Ορθόδοξη εκκλησία τιμά τη μνήμη του Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. 

Ο Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος γιος του Ιακώβ, ο οποίος ήταν πράος κι έκανε ενάρετη ζωή. Τ’ αδέρφια του τον φθονούσαν εξαιτίας της  αδυναμίας που του είχε ο πατέρας τους και ήθελαν να του κάνουν κακό. Έτσι λοιπόν, προσπάθησαν να τον βγάλουν από τη ζωή τους. Τον έριξαν σ’ έναν λάκκο και κρατώντας ένα ματωμένο ρούχο, ισχυρίστηκαν στον πατέρα τους, ότι τον κατασπάραξε ένα άγριο θηρίο. Ο πατέρας τους όμως, δεν είχε πειστεί κι έτσι εκείνοι αποφάσισαν πως η μόνη λύση είναι να τον απομακρύνουν, διώχνοντας τον για κάπου μακριά. Τον πούλησαν λοιπόν, σε κάποιους εμπόρους, οι οποίοι με τη σειρά τους τον πούλησαν στον αρχιμάγειρα του Φαραώ της Αιγύπτου, τον Πετεφρή. 

Η γυναίκα του Πετεφρή όμως, αντιπαθούσε και ζήλευε τον Ιωσήφ, ξεσπώντας την οργή της στο να τον κακολογεί και να τον συκοφαντεί συνεχώς στον σύζυγό της. Εκείνος με τη σειρά του, τον φυλάκισε.

Ωστόσο, μια νύχτα ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν ερμηνευτή, καθώς είχε ανησυχήσει πολύ. Ο Ιωσήφ προσφέρθηκε να ερμηνεύσει το συμβολικό όνειρο του Πετεφρή, λέγοντάς του ότι στην Αίγυπτο θα έρθουν 7 χρόνια ευφορίας, αλλά θ’ ακολουθήσουν 7 χρόνια λιμού.

Ο Φαραώ ενθουσιάστηκε από τη σοφία του νεαρού Ιωσήφ και από το γεγονός ότι προειδοποιώντας τον, προφύλαξε έναν ολόκληρο λαό από τα δεινά που θα έπονταν. Με σκοπό να τον ευχαριστήσει, του χάρισε αξιώματα, χρίζοντας τον γενικό άρχοντα.

Ο Ιωσήφ από τη μεριά του, διαχειρίστηκε σωστά την εξουσία του. Έδειξε δε μεγαλοψυχία, όταν συγχώρεσε τ’ αδέρφια του, τα οποία πήγαν στα χρόνια του λιμού, να του ζητήσουν βοήθεια.  Έπειτα, κάλεσε τους ίδιους και τους γονείς του, να ζήσουν μόνιμα μαζί του στην Αίγυπτο. 

Ο Ιωσήφ αποτελεί την προεικόνιση του Ιησού Χριστού, ο οποίος ήταν κι Εκείνος  ο αγαπητός γιος του Πατέρα, φθονήθηκε από τους συμπατριώτες του, τους Ιουδαίους, πουλήθηκε από το μαθητή του για τριάντα αργύρια και κλείστηκε σ’ έναν σκοτεινό λάκκο, τον τάφο.

Οι ακολουθίες από τη Μεγάλη Δευτέρα έως και τη Μεγάλη Τετάρτη λέγονται και «Ακολουθίες του Νυμφίου», επειδή ψάλλεται το τροπάριο «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται…». 

Κυριακή των Βαΐων

Από σήμερα ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών

Η Κυριακή των Βαΐων

Σήμερα γιορτάζουμε την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι τον υποδέχτηκαν κρατώντας βάγια (κλαδιά από φοίνικες), απλώνοντας στο έδαφος τα κλαδιά, τα ενδύματά τους και ζητωκραυγάζοντας: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι. Δεν δίνει σημασία στις τιμές και στην εφήμερη δόξα, είναι πράος, ήσυχος, ταπεινός και ντυμένος φτωχικά. Προχωρά στο δρόμο προς τη Σταύρωση και την Ανάσταση. Σε λίγες μέρες θα μαρτυρήσει, θα θανατωθεί πάνω στο Σταυρό και θα Αναστηθεί. Η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, είναι ουσιαστικά η είσοδός Του στο δρόμο του μαρτυρίου.

Τι σημαίνει «Ωσαννά»;

«Ωσαννά» είναι εβραϊκή λέξη και ερμηνεύεται ως: «σώσε μας, δεόμαστε».  Αποτελεί  λατρευτικό επιφώνημα, των θρησκευτικών ύμνων που ψάλλονται στις ορθόδοξες εκκλησίες. 

Έθιμα

                Σε ανάμνηση της εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί σήμερα στολίζονται με κλαδιά από βάγια (φοίνικες), ή δάφνες, ιτιές, μυρτιές και ελιές (φυτά που συμβολίζουν τη νίκη). Μετά το τέλος της λειτουργίας μοιράζονται στους πιστούς. Επίσης, από την προηγούμενη μέρα οι ενορίτες δίνουν στα βάγια σχήμα Σταυρού. Οι σταυροί μοιράζονται στους πιστούς μετά το πέρας της λειτουργίας. 

Γιατί τρώμε σήμερα ψάρι;

Από σήμερα, τελειώνει η νηστεία της Σαρακοστής και ξεκινά η νηστεία της Μεγάλης εβδομάδας. Η γιορτή λοιπόν βρίσκεται ανάμεσα σε δυο νηστείες. Μπορούμε λοιπόν να φάμε σήμερα ψάρι ή αυγό.

«Βάγια, Βάγια των βαγιών,

τρώνε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή

τρώνε κόκκινο αυγό»!

Σε μερικές περιοχές της Ελλάδας, τα βάγια πλέκονται σε σχήμα ψαριού. Η λέξη «ιχθύς (=ψάρι)» προέρχεται απ’ τ’ αρχικά: Ι: Ιησούς- Χ: Χριστός- Θ: Θεού- Υ:Υιός- Σ:Σωτήρ.  Έτσι λοιπόν, επιτρέπεται να τρώμε ψάρι. 

Το Σάββατο του Λαζάρου

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Το Σάββατο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα, η εκκλησία μας γιορτάζει την Ανάσταση του Λαζάρου. Όπως αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και οι αδερφές του, Μάρθα και Μαρία, κάλεσαν τον Ιησού να τον επισκεφτεί στην πόλη Βηθανία όπου ζούσαν,  αφού ήταν φίλοι. Δυστυχώς όμως ο Χριστός βρισκόταν πολύ μακριά και όταν έφτασε, ο Λάζαρος ήταν ήδη νεκρός τέσσερις ημέρες. Είχε ταφεί σε μια σπηλιά που έκλεινε με μια μεγάλη πέτρα, σύμφωνα με τα ταφικά έθιμα της εποχής. Η Μάρθα οδήγησε τον Ιησού στον τάφο, όπου Εκείνος ζήτησε να βγάλουν την πέτρα που τον σφράγιζε. Ακολούθως, προσευχήθηκε στον Πατέρα Του, Τον ευχαρίστησε κι έπειτα φώναξε: «Λάζαρε, δεύρο έξω», δηλαδή «Λάζαρε, βγες έξω». Τότε ο Λάζαρος, εμφανίστηκε στην είσοδο της σπηλιάς και περπάτησε προς τον Χριστό. 

Σάββατο του Λαζάρου:

Έθιμα:

           Τα κάλαντα: τραγουδιούνται από τα παιδιά σε  μεικτές ομάδες, όπου τα κορίτσια ονομάζονται «Λαζαρίνες» και τ’ αγόρια «Λάζαροι». Σε μερικές περιπτώσεις «Λάζαρος» είναι μόνο ένας, αναλόγως το έθιμο κάθε τόπου.

Από την προηγούμενη μέρα λοιπόν, τα παιδιά που θα ψάλλουν τα κάλαντα, πηγαίνουν στους αγρούς και κόβουν λουλούδια, κυρίως μαργαρίτες, που θα έχουν μέσα σ’  ένα καλαθάκι ή θα τα τυλίξουν και θα τα περάσουν στο λαιμό του αγοριού που θα υποδύεται τον Λάζαρο.

Τα κάλαντα:

Σήμερον έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλαίει και Μαρία.     

Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.
Κι εβγήκεν  η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός το γόνυ κλει
και τους πόδας  του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.

Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
«Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου νερό λιγάκι,
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ’ ερωτάτε πλέον».
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε.

         

   Τα «λαζαράκια»: ανήμερα της γιορτής, πλάθουμε κουλουράκια  για την ψυχή του Λαζάρου. Τα «λαζαράκια», όπως ονομάζονται,  έχουν σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς απεικονίζεται στις Αγιογραφίες ο Λάζαρος. Τα μάτια αυτού του γλυκίσματος, είναι δυο γαρίφαλα.   

Πώς είναι σήμερα ο τάφος του Λαζάρου στη Βηθανία;

                 

                Ο Λάζαρος ζούσε στη Βηθανία ένα χωριό τρία χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ιερουσαλήμ,  στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών. Ο τάφος του Λαζάρου, το σπίτι όπου ζούσε με τις αδερφές του, Μάρθα και Μαρία, αλλά και το μέρος στο οποίο ο Χριστός τις συνάντησε, είναι στις μέρες μας επισκέψιμα. Ο τάφος αποτελείται από μια υπόγεια κρύπτη, στην οποία οδηγούν τον επισκέπτη 27 σκαλοπάτια, σκαλισμένα στον φυσικό βράχο. Το σημείο όπου τοποθετήθηκε το σώμα του Λαζάρου βρίσκεται στο βάθος του μνημείου κι έχει τη μορφή ταφικού δωματίου.  Η Αγία Ελένη, τον 4^ο αιώνα, ίδρυσε πάνω από τον τάφο τρίκλιτη βασιλική με αίθριο. Ολόκληρο το οικοδόμημα ήταν στρωμένο με πολύχρωμα μωσαϊκά δάπεδα.  

Πασχαλινές Δημιουργίες!

Λαμπάδες

   Τα παιδιά της Στ΄ τάξης έκαναν αρκετές κατασκευές για τη γιορτή του Πάσχα. Οι λαμπάδες όμως που έφτιαξαν ήταν ξεχωριστές, επειδή χρησιμοποίησαν τη φαντασία και το μεράκι  τους, δουλεύοντας ταυτόχρονα στο πλαίσιο της ομάδας που ανήκαν, αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους.