Τα ζωάκια αγαπώ, καλούς μου φίλους τα θεωρώ!!

Κατοικίδιο και παιδί

Τα παιδιά αγαπούν ιδιαιτέρως τα ζώα κι αλληλεπιδρούν με αυτά θαυμάσια. Όλοι έχουμε δει μικρά παιδιά να κυνηγούν περιστέρια στα πάρκα, να εντυπωσιάζονται όταν βλέπουν  ένα σκυλάκι και να θέλουν να το σφίξουν στην αγκαλιά τους.

Ένα ζωάκι είναι ένας εξαιρετικός φίλος για και ένας μοναδικός συμπαίκτης, αφού δεν κρίνει, δεν διακόπτει, δεν σχολιάζει, δεν παρεμβαίνει σε καμία ιστορία που ένα παιδί του διηγείται, δεν αμφισβητεί τα λεγόμενά του, δείχνει πάντα κατανόηση στους κακούς βαθμούς. Γενικότερα, είναι ένας σύντροφος με διακριτικότητα, που δεν σε εγκαταλείπει ποτέ. Προστατεύει, συντροφεύει και συμμαχεί με το αφεντικό του. Το σημαντικότερο όλων όμως, είναι ότι διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο, στην  ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης και της ψυχολογίας του νεαρού ατόμου.

     Πολυάριθμες  μελέτες αποδεικνύουν, ότι η αλληλεπίδραση με τα ζώα βοηθά τους ανθρώπους να εκτονώσουν το άγχος, ενώ η κατοχή σκύλου, προάγει έναν πιο υγιεινό και περισσότερο δραστήριο τρόπο ζωής (π.χ. βγάζοντας τον σκύλο βόλτα, περπατώ και αθλούμαι, αποφεύγοντας την καθιστική ζωή κ.ά.).

Ποια είναι όμως τα οφέλη της απόκτησης κατοικίδιου στην ψυχολογία του παιδιού;

1. Συναισθηματικά οφέλη

Η ύπαρξη ενός κατοικίδιου ζώου, παρέχει αίσθημα ασφάλειας, λόγω της συνεχόμενης παρουσίας του στο σπίτι. Ταυτόχρονα, συνοδεύει το παιδί σε όλα τα στάδια εξέλιξής του (π.χ. όταν έχει άγχος για τη σχολική του επίδοση, στις αντιζηλίες μεταξύ αδελφών κ.ά.). 

Ένα ζωάκι δεν απορρίπτει το παιδί ποτέ, αλλά αντίθετα, το αποδέχεται και το αγαπά, όπως πραγματικά είναι. Έτσι, το νεαρό άτομο, νιώθει ότι ανήκει κάπου και επιβεβαιώνει το ρόλο του στην οικογένεια και την κοινωνία.

Τα παιδιά- ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων εκπαιδεύονται στο να νοιάζονται και να σέβονται τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες των άλλων.  Από πρόσφατες έρευνες καταδεικνύεται ότι τα παιδιά διαμέσου της σχέσης με το ζωάκι τους, αναγνωρίζουν καλύτερα τα δικά τους συναισθήματα, αλλά και των άλλων. 

2. Σωματικά οφέλη

Έχουμε διαπιστώσει, μέσα από έρευνες, πως τα παιδιά που μεγαλώνουν στο σπίτι με κάποιο κατοικίδιο, έχουν μειωμένες πιθανότητες να εμφανίσουν αλλεργίες, ενώ αντιμετωπίζουν και λιγότερες ασθένειες.

Επιπλέον, η απόκτηση ενός κατοικίδιου ζώου, «αναγκάζει» τον ιδιοκτήτη του, να ασκείστε καθημερινά. Κυρίως  το σκυλάκι  χρειάζεται συχνά μια βόλτα, με σκοπό να καλύψει τις φυσικές τους ανάγκες.

Επιπροσθέτως, μελέτες δείχνουν πως τα σκυλιά μειώνουν τα επίπεδα του άγχους. Απλώς μιλώντας ή  χαϊδεύοντας το κατοικίδιο, ο άνθρωπος αποβάλλει το άγχος, καθώς η απόκτηση και η φροντίδα ενός σκύλου, μειώνει τις ορμόνες του στρες.

3. Η έννοια της ύπαρξης και ο κύκλος της ζωής

Από τη συγκατοίκηση μ’ ένα κατοικίδιο, έννοιες  όπως: γέννηση, ανάπτυξη, ενηλικίωση, γηρατειά και θάνατος, γίνονται εύκολα και άμεσα αντιληπτές. Το ζωάκι εντάσσεται στον μικρόκοσμο του νεαρού ατόμου και το βοηθά ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, συνειδητοποιώντας τα στάδια της ζωής. Για παράδειγμα, ο νέος φίλος του παιδιού πεινάει, διψάει, κρυώνει, αρρωσταίνει και πονάει. Έτσι, του δημιουργούνται ερωτήματα για τη ζωή και την ύπαρξη, τα οποία καλούνται να απαντηθούν από τους ενήλικες. Οι απαντήσεις που θα δοθούν γίνονται άμεσα αντιληπτές, αφού έχουν ήδη βιωθεί ως κατάσταση μέσα από τη σχέση παιδιού- κατοικίδιου.

Επιπλέον, τα παιδιά εξοικειώνονται με δύσκολα θέματα όπως η απώλεια και το πένθος. Ο θάνατος του κατοικίδιου, μπορεί να προετοιμάσει συναισθηματικά τα παιδιά στις περιπτώσεις απώλειας αγαπημένου τους προσώπου.

4. Κοινωνικοποίηση

Ένα κατοικίδιο μπορεί να βοηθήσει στην κοινωνικοποίηση ακόμη και των παιδιών, που είναι εσωστρεφή. Η προσέγγιση ενός παιδιού που έχει ένα σκυλάκι από τ’ άλλα παιδιά, που θα το πλησιάσουν για να το χαϊδέψουν ή να παίξουν μαζί του, είναι ευκολότερη και συχνότερη. Έτσι, το νεαρό άτομο αποκτά νέους φίλους, που μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα και κυρίως την αγάπη τους για τα ζώα.

Αξίζει να δούμε το ζήτημα κι από την οπτική γωνία του κατοικίδιου, όπου οι άνθρωποι που ζουν μαζί του, είναι φίλοι του και τους αγαπά πολύ, χωρίς να τους κριτικάρει και να προσπαθεί να τους αλλάξει. Αυτή η αντιμετώπιση βοηθά το παιδί να αγαπήσει τον εαυτό του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. 

Συμπερασματικά

Ένα κατοικίδιο μπορεί:

• να γίνει ο καλύτερος φίλος του παιδιού και ένας ακούραστος σύντροφος στο παιχνίδι, ειδικά όταν δεν έχει αδέλφια ή είναι κουρασμένοι οι γονείς του, για να παίξουν μαζί του.
• Καλλιεργεί κοινωνικές δεξιότητες. Τέλος,
• βοηθά τα παιδιά να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση, αφού περνούν αρκετές ώρες έξω από το σπίτι, παίζοντας και τρέχοντας με το κατοικίδιο τους (ιδιαίτερα αν είναι σκύλος). 

·          Η ύπαρξη των κατοικίδιων στο σπίτι, μαθαίνει πολύ σημαντικές έννοιες στα παιδιά, όπως: την πίστη, τη φιλία, τη συμπόνια και την ανιδιοτελή αγάπη.

·         Τα παιδιά αναλαμβάνουν ευθύνες (π.χ. να πάρουν βόλτα το σκυλάκι, να το ταΐσουν κ.ά.). Έτσι γίνονται υπεύθυνα, αυτόνομα και ανεξάρτητα, ενώ ταυτόχρονα εκπαιδεύονται στο να φροντίζουν και κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό τους.

·         Βγαίνουν λοιπόν από το «εγώ» τους και μαθαίνουν να μπαίνουν στη θέση του «άλλου». 

Ορισμένοι βασικοί κανόνες:

Πριν οδηγηθούμε στην απόφαση να πάρουμε ένα ζωάκι στο σπίτι μας, θα πρέπει να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι θα το έχουμε κοντά μας, για πολλά χρόνια. 

Αρχικά είναι απαραίτητο να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ένα ζώο έχει συγκεκριμένες φυσικές ανάγκες, οπότε πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι κάθε μέρα να ξυπνάμε για τη βόλτα του, ανεξαρτήτως της ώρας που έχουμε κοιμηθεί ή των καιρικών συνθηκών που επικρατούν.

Ένα ζωάκι χρειάζεται πάντοτε τη φροντίδα μας, χρόνο, προσοχή, στοργή κι εκπαίδευση. Επίσης έχει ανάγκη από συγκεκριμένη διατροφή και από τακτικές επισκέψεις στον κτηνίατρο. Έτσι, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να ξοδέψουμε ένα κομμάτι του οικονομικού προϋπολογισμού μας για την κάλυψη αυτών των αναγκών.